insan sevmek için sevgili yaratır/mış

yakışsın diye insana!

yaralı olan hüzünbaz kozalaklarsa
çatlayan genç sevdalıların yüzünde
ağır ve paslı ve karanlık prangadır
gücüme giden
gücümün yetmedikleri !

oltayla tutulamayan seyhan’da süzülen bir balık gibi
“Allah bana bir kimsesizin sevabını nasip etsin” der gibi
bir sülale kızı sevmiş beni…

sevmiştir
nazlıdır
bir güvercinden daha güzel yürüyüşlüdür
almıştır gözlerimi
ama diktir, inattır.
her şeyi büyütmeye hazır çukurova’dır…

sevesim tutmuş
sevmişim yarılırcasına

oysa bil ki güvercin yürüyüşlüm!
şimdi suskun duruyorsam yaşamın bir yerinde
ve hep uzaklara koşulduğum kadar
yaşadıklarına değil yaşayacaklarına odaklı
hiç ayırt edilemeyecek kadar muhteşem benzerliklerimizde
hala sana söyleyemediklerimi, söyleyemediğimdendir

oysa bil ki güvercin yürüyüşlüm!
almışsan susayan yüreğimi göğsüne
sağında; sessizliğimle yüklenip geldiğim acılarımı
solunda; yalnız ve yaralı bir kurt gibi çaresizliğimi emziriyorsan

bilirim ki
o göğüs acılara ev sahipliği yaptığı gibi
sevinçlere de yapar…

Kenan Can Yoldaşlar
23.Nisan. 2011