İnsanlar ortalıkta maskeleri ile dolaşıyor. Bir çıkarsalar maskelerini altındaki “ben”i görseler, hayat daha yaşanılır olacak. Güzelik ve çirkinlik ortaya çıkacak. Ne yazık ki insanlar riyakar, çıkarcı ve acımasız. Öyle bir dünyaki bu dostluk ve arkadaşlık para ile ölçülür olmuş. Öyle bir dünya ki bu, fırsatçılık almış başını gitmiş.
Barış, kardeşlik, dostluk, iyilik gibi kavramların içi boşaltılmış. Yerine para, pul, fırsatçılık, taklit, yalan, mevki almış. Eşitlikler ortadan kalmış. Gelişme adına, yeni bir dünya adına güzelliklerin yerini çıkar almış. Kimse kimseyi tanıyamaz olmuş, yüzlerindeki maskeden dolayı.
Oysa düşünün kimsenin maske takmadığı, şeffaf olduğu, güzelliklerin duygularla, sevgi ile ölçüldüğü, yalanın olmadığı  bir dünyayı. Evet haklısın bu bir ütopyadan ileri gidemez. Sadece güzel insanların ütopyası.
Duyguları da kirletmişiz kirlenen dünya ile birlikte. Sadece dünya değil kirlenen, yokolan… Duygular kirli, insanlar kirli. Akıl bile kirlenmiş.

Umut yok mu? Var elbet. Eğer yaşıyorsak umut var. Biz göremesek bile yetiştireceğimiz geleceğimiz için umut var. Onun için güzel olan her şeyi, duyguyu, sevgiyi, riyasız, yalansız sevgiyi, aklı, bilimi çocuklarımıza, gençlerimize kazımak, kazımak…

Temiz bir evren için, temiz duygular için maskelerinizi çıkarın, koyun bir kenara … Sadece siz olun. Siz olun ki , gerçeği bulun, sevgiyi bulun, paylaşın…

Yaredir sinede eski sevgili
Eski sevgili eski günler
Hayata baksana takmıyor kimseyi
Hiçbirşey diriltmez artık geçmişi
Yaredir yine de

Yaktım gemilerimi
Dönüş yok artık geri
Tak etti canıma bu maskeli balo
Bu maskeli balo ve onun sahte yüzleri

Yaredir sinede eski sevgili
Ne yapsan kolay unutulmaz
Ağlama geçmişe yaşadık bitti
Anılar bizi yalnız bırakmaz
Yalnızız yine de …