Mutluluk

Bugün; bütün ağaçlar yüreğimdeydi.
Bütün çiçekler gözlerimde. Güneş, ışıklarını dudaklarıma kondurmuştu. Neydi kanımı kaynatan bu güzelliğin adı?

Mutluluk muydu?

Bugün, ne varsa hüzünden yana denize fırlattım az önce. Sanki beklermiş gibi hepsini, hop hop hoplatıverdi dalgalarında.

En güzel maviliğiyle oynaşıp durdu.\”Bak\” dedi \”fırlattığın hüzünlerine… İşte; onların bendeki hükmü sadece bu!\”Sonra, şakalaşırcasına bir kaç tuzlu damlasını sıçratıverdi yüzüme. Gülümsedim mahcup mahçup, onun bu neşesine… Duruldu. Bir denizyıldızı bıraktı avuçlarıma. Yoksa mutluluk bu muydu?

Herkes kalabalıkken, içimdeki yalnızlığı alıp gidiverdi sihirbaz martılar! Bir de arkasından o bildik şen kahkahalı bağarışmalar! Hiç bu kadar güzelini görmemiştim.

Beni, onlarla bütünleştiren mucize! Kanat çırpa çırpa, yüreğimdeki isyanları uçurdular…

MUTLULUKYaşamaktan aldığım tat; işte buydu! Yoksa mutluluk bu muydu?

Az önce; ağaç oldum, çiçek oldum, güneş oldum, deniz oldum, martı oldum, ölümsüzleştim…

Meğer ise, hep yanı başımdaymış bu güzel resim! Ben çizdim. Adı umudum\’du!

Yoksa tüm umutlarım beni hiç terketmeyen mutluluğum muydu?

Mutluluk, hepimize kendi çizdiğimiz resimler ve uzaklıklar kadar yakındır…

Elif Gamze BOZO

Leave A Response

*