[box color=”red” icon=”emotion_smile”]Bir Şeftali Bin Şeftali [/box] Bir  çocuk kitabı belki ama büyüklere de çok ders var bu kitapta. Çocuğunuza mutlaka alın ve siz de okuyun. Okuyun ki bir ders alın.

Yazarı Samed Behrengi. 29 yaşında yaşama gözlerini yummuş Aras Nehri’nin kıyısında. Bu kadar kısa yaşama pek çok eser kazandırmış yazar . Genel olarak birken bin olabilmekten bahsetmiş k,taplarında. Yazdığı, irdelediği konulara pek çok kişinin işine gelmemiş, onu yok saymışlar ama işte eserleri hala okunuyor ve gelecek nesillere de aktarılacak.

Önce kimdir Samed Behrengi kısaca yazalım…

Samed Behrengi  Azeri asıllı İranlı öğretmen ve çocuk hikâyeleri ile halk masalları yazarı-derleyicisi. Sadece bunlar değil. Gazeteci, çevirmen aynı zamanda. Eserleri  kimilerince çocuk öyküleri olarak görülen bu yapıtlar kimilerince de İran ve diğer dünya halklarına, adalet, eşitlik, dogmayı sorgulama, direnebilme gibi öğütlerde bulunan metinlerdir. Zamanının Şah yönetimine karşı masal ve hikâyeler yazarak karşı koymaya çalışmış, başkaldırmıştır.Samed Behrengi öğretmen okulunda okumuştur. Öğrenimini tamamladıktan sonra köy okullarında öğretmenliğe başlamıştır. Kısa hayatı boyunca her zaman çocuklara hayatı anlatmaya çalışmış ve öğretmenlik görevinde kalmıştır.

Direnişçi ve özgürlük yanlısı bir yazar kısacası. Ölüsü Aras nehri’Nin kenarında bulunmuş. yüzerken boğulduğu söylense de gerçek nedir hiç bilinememiş.

Gelelim kitabın konusuna..

Öykü bir şeftalinin gözünden anlatılıyor. Bir köyde köyün ağası köyün topraklarını parsellemiş ve köylülere satmış. bununla da kalmamış, tek verimli araziyi kendine, parselleyip sattığı çorak arazileride köylüler… Bu köyde iki çocuk bahçıvanın olmadığını fırsat bilip bahçeye dalarlar.Şeftali koarabilmek için. AMa tek şeftali dahi yoktur. Birden yerde bir olgun parlak şeftali görürler. Alırlar onu bir hazine bulmuşcasına. Birlikte yerler, çekirdeği ellerinde kalmıştır. Çekirdeği alıp, bahçeye tekrar girerler ve bir ağacın dibine gömerler. Bahar geldiğinde artık fidan olmuştur şeftali çekirdeği.

Bu sırada aralarında bir konuşma geçer. Çocuk der: Bu bahçıvan ağacımızı buşmasın sakın?
Dİğeri: Biz büyüttük, meyvesi de bizimdir. Toprak onu ekip çalışanındır, ürün bizimdir der.

Günler geçer.. Her zaman birlikte gittikleri şeftali ağacının yanına bu sefer sadece bir çocuk gitmiştir. Diğer, yani bu ürün bizimdir, bir diktik diyen yoktır. Şeftali aacı çocuğu yalnız görünce şaşırır ve sorar. Çocuk anlatır. Arkadaşını bir yılan sokmuştur ve artık yaşamıyordur. Bu sebebple o da bu köyden uzaklara gidecektir. Şeftali ağacı bu duruma çok üzülür. Köyün ağasının bu şeftalileri yemesine izin vermeyecektir. Ve çiçeklerinden bir tane dahi şeftali vermez.

Çocuklar neden şeftali çekirdeğini o bahçeye gömdüler? Düşündünüz mü?

Şeftali ağacı neden meyva vermedi? Düşündünüz mü?

Çocuk neden köyü terketti? Düşündünüz mü?

Lütfen bu kitabı okuyun, okutun. Sorgulayın, araştırıcı olun. Sessiz kalmayın. Birlikten güç doğar unutmayın.

“HEPİMİZ BİRİMİZ İÇİN, BİRİMİZ HEPİMİZ İÇİN”

KARDEŞLİK, SEVGİ, EŞİTLİK KAZANSIZ